The Ottoman Empire developed a unique system for healthcare services and combating epidemics. This system was shaped through the establishment of Darüşşifas, which functioned not only as medical treatment centers but also as institutions providing medical education and overseeing public health. These structures were supported by innovative practices such as music therapy and the use of medicinal herbs alongside traditional medicine. Over time, the concept of Darüşşifa was gradually replaced by the term hospital, reflecting a more narrowly defined approach to healthcare services, which also signified the functional transformation of health institutions.The Ottoman Empire's efforts to combat the increasing epidemic outbreaks, especially in the 19th century, necessitated the implementation of quarantine measures and the establishment of Tahaffuzhanes, which served as health inspection points. While quarantines involved measures to isolate disease carriers, Tahaffuzhanes emerged as institutional structures working to control the spread of infectious diseases. The Ottoman healthcare system operated in accordance with the waqf-based model, providing free healthcare services. Like all Ottoman institutions that underwent transformations in the 19th century, healthcare institutions also experienced significant changes, leading to the transition toward modern health policies, in which the state's regulatory and supervisory role increased. This study examines the transformation of healthcare institutions within the modernization efforts from the Ottoman Empire to the Early Republican Period, considering the historical context, societal perceptions, and the evolution of health policies. The analysis, conducted in terms of the functionality of healthcare structures and their impact on public health, is significant in revealing the connection between modern health policies and their Ottoman-era implementations, as well as society's reception of these institutions.
Osmanlı Devleti, sağlık hizmetleri ve salgın hastalıklarla mücadelede kendine özgü bir sistem geliştirmiştir. Oluşturduğu sistemi Darüşşifalar ile şekillendirmiştir. Darüşşifalar, yalnızca tıbbi tedavi merkezleri değil, aynı zamanda tıp eğitimi verilen ve toplum sağlığını gözeten kurumlar olarak işlev görmüştür. Bu yapılar, geleneksel tıbbın yanı sıra müzikle tedavi ve şifalı bitkilerle iyileştirme gibi yenilikçi uygulamalarla desteklenmiştir. Zamanla “darüşşifa” kavramı yerini daha dar kapsamlı bir sağlık hizmeti anlayışını yansıtan “hastane” terimine bırakmış, bu değişim sağlık kurumlarının işlevsel dönüşümünü de beraberinde getirmiştir.Osmanlı Devleti'nin özellikle 19. yüzyılda artan salgın hastalıklarla mücadelesi, karantina uygulamalarını ve tahaffuzhane adı verilen sağlık kontrol noktalarını gerekli kılmıştır. Karantinalar, hastalık taşıyıcılarını izole etmeye yönelik önlemler içerirken, tahaffuzhaneler salgın hastalıkların kontrol altına alınmasına da yönelik çalışmaları olan kurumsal yapılar olarak ortaya çıkmıştır. Osmanlı sağlık sistemi, vakıf temelli ücretsiz sağlık hizmetlerine uygun şekilde yürütülmüştür. 19.yüzyılda değişen tüm Osmanlı kurumları gibi sağlık kurumları da değişime uğramış, devletin düzenleyici ve denetleyici rolünün arttığı modern sağlık politikalarına geçiş sürecine girilmiştir.Bu çalışma, Osmanlı Devleti’nden Erken Cumhuriyet Dönemine modernleşme çabaları içerisinde sağlık kurumlarındaki dönüşümü tarihsel bağlamda ele almakta, toplumsal algılar ve sağlık politikalarının evrimi açısından değerlendirmektedir. Sağlık yapılarının, işlevselliği ve toplum sağlığına etkileri üzerinden gerçekleştirilen analiz, modern sağlık politikalarının Osmanlı dönemindeki uygulamalarla olan bağını ve toplumun bu yapıları kabulünü ortaya koyması açısından önem taşımaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Sosyolojisi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 2 Mart 2025 |
Kabul Tarihi | 8 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 |