Year 2017,
Volume: 1 Issue: 2, 53 - 73, 01.12.2017
Abstract
Bölgesel Kalkınma Ajansları (BKA’lar), yerel potansiyeli harekete geçirerek ekonomik kalkınmaya katkıda bulunmak üzere kurulan örgütlerdir. Dünyada ilk BKA, 1929 yılındaki ekonomik kriz (Büyük Bunalım) sonrasında ABD’de kurulan Tennessee Vadisi Yönetimi’dir (TVA). Türkiye’de ise BKA’lar, 2006-2009 döneminde kurulmuştur.Çalışmanın amacı, Türkçe literatürde BKA’ların hangi yönlerden ve hangi araştırma yöntemleri ile incelendiğini ortaya koymaktır. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi tekniği ile yapılan çalışma, BKA’lara ilişkin kitap, makale, rapor, doktora ve uzmanlık tezinden oluşan 44 tane eseri kapsamıştır. Bu eserler, amacı, yöntemi ve sonucu bakımından özetlenmiş; ele alınan konu ve uygulanan yöntem bakımından sınıflandırılmış ve genel bir değerlendirmesi yapılmıştır. Analiz sonucunda BKA’ların ekonomik, siyasal ve sosyal yönlerden; nicel ve nitel araştırma yöntemleri ile karma yöntem araştırmaları temelinde incelendiği tespit edilmiştir. Söz konusu çalışmalar arasında konuyu ekonomik yönlerden (% 56) ve nitel araştırma yöntemleri (doküman analizi, % 63,5) ile inceleyen araştırmalar öne çıkmıştır.
References
- Akbaş, İ. (2015). Aktörler Arası İlişkiler, Sorunlar ve Sonuçlar Bakımından Türkiye’de Kalkınma Ajansları: Güney Ege Kalkınma Ajansı (GEKA) Örneği. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Akpınar, R. (2010). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarınca Hazırlanan Bölge Planlarına Dair Bir Kritik: İZKA’nın İzmir Bölge Planı (2010-2013) Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (4), 7-18.
- Arslan, E. (2010). Kalkınma Ajansları ve Kalkınma Ajanslarının Türk Ekonomisine Beklenen Katkıları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Ataseven, B. (2012). Nitel Bilimsel Araştırmalarda Veri Kalitesinin Önemi. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33 (2), 543-564.
- Aykanat, Z. (2014). Psikolojik Sözleşmenin İhlali Algısında Örgütsel Adaletin Etkisi ve Etik Liderin Aracı Değişken Olarak Rolü: Kalkınma Ajanslarında Uygulama. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Ceran, Y. (2010). Kalkınma Ajanslarında İç Denetim. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (2), 19-34.
- Çakmak, E. (2006). Yerel Ekonomi ve Bölgesel Kalkınma Ajansları. İmaj Yayınevi, 211 s.
- Çalt, G. (2005). Bölgeselleşme ve Avrupa Birliği’nin Bir Aracı Olarak Bölge Kalkınma Ajansları. 20 s.
- Çelik, F. (2015). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yeniliklere Katkıları: Teori, Deneyimler ve Türkiye Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Çelik, F. (2017). Bölgesel Kalkınma Ajansı Deneyimlerinin Karşılaştırmalı Analizi: İngiltere ve Türkiye Örnekleri, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19 (2): 145-171.
- Çelik, O., Recepoğlu, M. ve Doğan, K. C. (2014). Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Ajans Faaliyetlerinin Beşeri Sermaye ve Dış Ticaret Yönlü Analizi. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 3 (6), 39-50.
- Çelikkol, M. M. (2014). Bölgesel Kalkınma Ajansları: Sağlanan Desteklerin Bir İl Ölçeğinde Değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 39, 327-349.
- ÇKA (Çukurova Kalkınma Ajansı). (2011). Mali Destek Programları Değerlendirme Raporu. 133 s.
- DDK (Devlet Denetleme Kurulu). (2014). Türkiye’nin Kalkınma Ajansları Uygulamasının Değerlendirilmesi. 830 s.
- Dirlik, O. (2015). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının Kurumsal Bağlamının Biçimlendirme Mekanizmaları Üzerine Bir Çözümleme. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Dulupçu, M. A. (2006). Bölgesel Politikalar Kopyalanabilir mi? Bölgeselleşme Karşısında Yeni Bölgeselcilik. 1. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu, (ss. 233-255).
- Eraydın, A. (2007). Politikalardan Süreç Tasarımına: Yeni Bölgesel Politikalar ve Yönetişim Modelleri. 2. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu (ss. 5-23).
- Eroğlu, M. ve Kum, M. (2010). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının İdari Teşkilat İçindeki Yeri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 176 (35), 175-198.
- Ersayın, Z. (2012). Kamu Müdahalelerinde Katkısallığın Değerlendirilmesi: Çukurova ve İzmir Kalkınma Ajansları KOBİ Destekleri Örneği. Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi.
- EURADA (European Association of Development Agencies) (1999). Creation, Development and Management of RDAs. Does it have to be so difficult?, 169 p.
- Fırat, H. (2012). İnovasyon Yönelimli Yönetim Kültürü Tasarımı; Türkiye Kalkınma Ajansları İçin Model Önerisi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Günaydın, D. (2013). Bölgesel Kalkınma Sürecinde Kümelenmeler: TR31 İzmir Bölgesi Örneği. International Anatolia Academik Online Journal, 1 (2), 11-47.
- Gündoğdu, İ. (2009). Sermayenin Bölgesel Kalkınma Eğilim(ler)i: Kalkınma Ajansları Yasası Üzerine Tarihsel-Coğrafi Materyalist Bir İnceleme. Praksis, 19, 267-302.
- Haşar, E. Ç. ve İneler, F. M. (2011). İzmir Kümelenme Stratejisi Deneyimi ve Kümelenmenin Yönetimi. 5. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu (ss. 253-272).
- İZKA (İzmir Kalkınma Ajansı). (2011). İZKA Etki Analizi Araştırması. 117 s.
- Karakılçık, Y. ve Sarıgül, C. E. (2010). Bir ‘Ekonomik Yönetişim Modeli’ Olarak Bölge Kalkınma Ajansları (BKA) Uygulaması: Üniter Yapının ve Sosyal Devletin Tasfiyesi mi Tesviyesi mi?, Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi-1, Küresel Krizler ve Ekonomik Yönetişim Bildiriler Kitabı, İnönü Üniversitesi, Malatya. (ss. 384-408).
- Karasu, K. (2009a). Yerelleşme Söylemi ve Bölge Kalkınma Ajansları. Memleket Siyaset Yönetim, 4 (11), 1-43.
- Karasu, K. (2009b). Yeni Bir Tür Merkezileşmenin Aracı Olarak Bölge Kalkınma Ajansları. Memleket Mevzuat, 4 (46), 24-33.
- Karasu, K. (2015). Kalkınma Ajansları: ‘Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür’ Ölçek Siyasetinin Yerelliği. Ankara Ün. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 70 (2), 273-316.
- Karataş, Z. (2017). Sosyal Bilim Araştırmalarında Paradigma Değişimi: Nitel Yaklaşımın Yükselişi. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 68-86.
- Kayasü, S., Pınarcıoğlu, M., Yaşar, S. S. ve Dere, S. (2003). Yerel / Bölgesel Ekonomik Kalkınma ve Rekabet Gücünün Artırılması: Bölgesel Kalkınma Ajansları. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayını, 148 s.
- Kırankabeş, M. C. (2013). Yeni Bölgesel Kalkınma Politikasının Yerel Aktörleri Olarak Kalkınma Ajanslarının Etkinliğinin Değerlendirilmesi: Türkiye Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 253-268.
- Koçak, S. Y. ve Karkın, N. (2010). Kalkınma Ajanslarının Çoklu Paydaş Kuramı Çerçevesinde Analizi. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları içinde (ss. 591-607). Bursa: Ekin Yayını.
- Kum, M. (2010). Kalkınma Ajansları Üzerine Bibliyografya Denemesi. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları içinde (ss. 757-768). Bursa: Ekin Yayını.
- Kumral, N. (1993). Bölgesel Gelişme Politikası Aracı Olarak Kalkınma Ajansları ve Girişimciliğin Teşviki. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Kuyucu H., A. ve Tektaş, A. (2010). Bölgesel Kalkınma Ajansları: Etkin Fon Kullanımı ve Çok Düzeyli Yönetişime Geçiş. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları (ss. 535-552). Bursa: Ekin Yayını.
- Meydan, M. C. (2014). Kalkınma Ajansları Desteklerinin Değerlendirilmesi: Karşıt Durum Etki Değerlendirme Örneği. Kalkınma Bakanlığı Uzmanlık Tezi. 238 s.
- Müftüoğlu, B. G. (2012). Türkiye’de Yeni Emek Denetim ve Kontrol Alanı: Kalkınma Ajansları. Çalışma ve Toplum, 33 (2), 95-116.
- Övgün, B. (2007). Bir Politika Transferi Örneği: Kalkınma Ajansları. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 62 (3), 233-255.
- Övgün, B. (2011). Türk Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme: Kalkınma Bakanlığı. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 66 (3), 263-281.
- Öz, A. C. (2009). Kalkınma Ajanslarının Türk Kamu Yönetimi İçindeki Yeri. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özdemir, S. ve İneler, F. (2009). Kümelenme, Bölgesel Kalkınma ve Kalkınma Ajansları. 13 s.
- Özer, Y. E. (2009). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yapılanması ve İşlevselliği: İzmir ve Çukurova Örnekleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özgür, A. E. (2014). AB Uygulamaları Çerçevesinde Türkiye’de Kalkınma Ajansları. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özkul, E. ve Demirer, D. (2012). Şehirlerin Turistik Markalaşmasında Kalkınma Ajanslarının Rolü, Bölge Planları Üzerine Bir Doküman İncelemesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 4 (4), 157-181.
- Pınar, A. (2014). Karacadağ Kalkınma Ajansı Etki Analizi Raporu. 57 s.
- Seyidoğlu, H. (1995). Bilimsel Araştırma ve Yazma. Güzem Yayınları, İstanbul.
- Soytekin, T. ve Koçer, S. (2015). Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Ajansları’nın Bölge Tanıtımındaki Rolü: Doğu Marmara Kalkınma Ajansı (MARKA) Üzerine Bir Araştırma. E-Journal of Intermedia, 2 (1), 195-221.
- Şen, Ü. S. (2005). Sanat Eğitiminde Bilimsel Araştırma Yöntemlerinin Kullanılması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (1), 343-360.
- Şimşek, A. (2013). Kalkınma Ajanslarının Performans Ölçümü. Kalkınma Bakanlığı Uzmanlık Tezi. 159 s.
- Tiftikçigil, B. Y. (2010). Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Politikalarında Yaşanan Dönüşüm ve Kalkınma Ajansları Üzerine Bir Değerlendirme. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yeşilbaş, M. (2012). Alternatif Bir Kalkınma Modeli Olarak Bölge Kalkınma Ajansları (Bir Alan Araştırması). Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi, 448 s.
- Yıldırım, B. F. ve Yeşilyurt, C. (2014). Bulanık Analitik Hiyerarşi Prosesi Yaklaşımı İle Proje Değerlendirme Kriterlerinin Önceliklendirilmesi: Kalkınma Ajansı Örneği. Atatürk
Year 2017,
Volume: 1 Issue: 2, 53 - 73, 01.12.2017
Abstract
Regional Development Agencies (RDAs) are organizations these were established to contribute to economic development by mobilizing local potential. The first RDA in the world is the Tennessee Valley Authority (TVA) that was established after economic crisis (Great Depression) in 1929 in USA. RDAs were established during the 2006-2009 period in Turkey. The aim of this study is to demonstrate that RDAs were examined which ways and which research and methods in Turkish literature. The study of document analysis techniques of qualitative research methods work has involved 44 units consisting of books, articles, reports, doctoral and expertise dissertation on RDAs. These works summarized of purpose, method and terms; with classified in terms of the issues dealt and methods applied and evaluated in general. Analysis indicated that RDAs have economic, political and social aspects; these were determined on the basis of the examination quantitative and qualitative research methods with mixed methods research. In the mentioned studies it was determined that the researches which are examined with economic aspects (56 %) and qualitative research methods (document analysis, 63,5 %) are highlighted
References
- Akbaş, İ. (2015). Aktörler Arası İlişkiler, Sorunlar ve Sonuçlar Bakımından Türkiye’de Kalkınma Ajansları: Güney Ege Kalkınma Ajansı (GEKA) Örneği. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Akpınar, R. (2010). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarınca Hazırlanan Bölge Planlarına Dair Bir Kritik: İZKA’nın İzmir Bölge Planı (2010-2013) Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (4), 7-18.
- Arslan, E. (2010). Kalkınma Ajansları ve Kalkınma Ajanslarının Türk Ekonomisine Beklenen Katkıları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Ataseven, B. (2012). Nitel Bilimsel Araştırmalarda Veri Kalitesinin Önemi. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33 (2), 543-564.
- Aykanat, Z. (2014). Psikolojik Sözleşmenin İhlali Algısında Örgütsel Adaletin Etkisi ve Etik Liderin Aracı Değişken Olarak Rolü: Kalkınma Ajanslarında Uygulama. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Ceran, Y. (2010). Kalkınma Ajanslarında İç Denetim. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (2), 19-34.
- Çakmak, E. (2006). Yerel Ekonomi ve Bölgesel Kalkınma Ajansları. İmaj Yayınevi, 211 s.
- Çalt, G. (2005). Bölgeselleşme ve Avrupa Birliği’nin Bir Aracı Olarak Bölge Kalkınma Ajansları. 20 s.
- Çelik, F. (2015). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yeniliklere Katkıları: Teori, Deneyimler ve Türkiye Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Çelik, F. (2017). Bölgesel Kalkınma Ajansı Deneyimlerinin Karşılaştırmalı Analizi: İngiltere ve Türkiye Örnekleri, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19 (2): 145-171.
- Çelik, O., Recepoğlu, M. ve Doğan, K. C. (2014). Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Ajans Faaliyetlerinin Beşeri Sermaye ve Dış Ticaret Yönlü Analizi. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 3 (6), 39-50.
- Çelikkol, M. M. (2014). Bölgesel Kalkınma Ajansları: Sağlanan Desteklerin Bir İl Ölçeğinde Değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 39, 327-349.
- ÇKA (Çukurova Kalkınma Ajansı). (2011). Mali Destek Programları Değerlendirme Raporu. 133 s.
- DDK (Devlet Denetleme Kurulu). (2014). Türkiye’nin Kalkınma Ajansları Uygulamasının Değerlendirilmesi. 830 s.
- Dirlik, O. (2015). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının Kurumsal Bağlamının Biçimlendirme Mekanizmaları Üzerine Bir Çözümleme. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Dulupçu, M. A. (2006). Bölgesel Politikalar Kopyalanabilir mi? Bölgeselleşme Karşısında Yeni Bölgeselcilik. 1. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu, (ss. 233-255).
- Eraydın, A. (2007). Politikalardan Süreç Tasarımına: Yeni Bölgesel Politikalar ve Yönetişim Modelleri. 2. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu (ss. 5-23).
- Eroğlu, M. ve Kum, M. (2010). Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının İdari Teşkilat İçindeki Yeri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 176 (35), 175-198.
- Ersayın, Z. (2012). Kamu Müdahalelerinde Katkısallığın Değerlendirilmesi: Çukurova ve İzmir Kalkınma Ajansları KOBİ Destekleri Örneği. Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi.
- EURADA (European Association of Development Agencies) (1999). Creation, Development and Management of RDAs. Does it have to be so difficult?, 169 p.
- Fırat, H. (2012). İnovasyon Yönelimli Yönetim Kültürü Tasarımı; Türkiye Kalkınma Ajansları İçin Model Önerisi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Günaydın, D. (2013). Bölgesel Kalkınma Sürecinde Kümelenmeler: TR31 İzmir Bölgesi Örneği. International Anatolia Academik Online Journal, 1 (2), 11-47.
- Gündoğdu, İ. (2009). Sermayenin Bölgesel Kalkınma Eğilim(ler)i: Kalkınma Ajansları Yasası Üzerine Tarihsel-Coğrafi Materyalist Bir İnceleme. Praksis, 19, 267-302.
- Haşar, E. Ç. ve İneler, F. M. (2011). İzmir Kümelenme Stratejisi Deneyimi ve Kümelenmenin Yönetimi. 5. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu (ss. 253-272).
- İZKA (İzmir Kalkınma Ajansı). (2011). İZKA Etki Analizi Araştırması. 117 s.
- Karakılçık, Y. ve Sarıgül, C. E. (2010). Bir ‘Ekonomik Yönetişim Modeli’ Olarak Bölge Kalkınma Ajansları (BKA) Uygulaması: Üniter Yapının ve Sosyal Devletin Tasfiyesi mi Tesviyesi mi?, Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi-1, Küresel Krizler ve Ekonomik Yönetişim Bildiriler Kitabı, İnönü Üniversitesi, Malatya. (ss. 384-408).
- Karasu, K. (2009a). Yerelleşme Söylemi ve Bölge Kalkınma Ajansları. Memleket Siyaset Yönetim, 4 (11), 1-43.
- Karasu, K. (2009b). Yeni Bir Tür Merkezileşmenin Aracı Olarak Bölge Kalkınma Ajansları. Memleket Mevzuat, 4 (46), 24-33.
- Karasu, K. (2015). Kalkınma Ajansları: ‘Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür’ Ölçek Siyasetinin Yerelliği. Ankara Ün. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 70 (2), 273-316.
- Karataş, Z. (2017). Sosyal Bilim Araştırmalarında Paradigma Değişimi: Nitel Yaklaşımın Yükselişi. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 68-86.
- Kayasü, S., Pınarcıoğlu, M., Yaşar, S. S. ve Dere, S. (2003). Yerel / Bölgesel Ekonomik Kalkınma ve Rekabet Gücünün Artırılması: Bölgesel Kalkınma Ajansları. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayını, 148 s.
- Kırankabeş, M. C. (2013). Yeni Bölgesel Kalkınma Politikasının Yerel Aktörleri Olarak Kalkınma Ajanslarının Etkinliğinin Değerlendirilmesi: Türkiye Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 253-268.
- Koçak, S. Y. ve Karkın, N. (2010). Kalkınma Ajanslarının Çoklu Paydaş Kuramı Çerçevesinde Analizi. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları içinde (ss. 591-607). Bursa: Ekin Yayını.
- Kum, M. (2010). Kalkınma Ajansları Üzerine Bibliyografya Denemesi. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları içinde (ss. 757-768). Bursa: Ekin Yayını.
- Kumral, N. (1993). Bölgesel Gelişme Politikası Aracı Olarak Kalkınma Ajansları ve Girişimciliğin Teşviki. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Kuyucu H., A. ve Tektaş, A. (2010). Bölgesel Kalkınma Ajansları: Etkin Fon Kullanımı ve Çok Düzeyli Yönetişime Geçiş. B. Akgül ve N. Uzay (Der.), Türkiye’de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri, Kalkınma Ajansları (ss. 535-552). Bursa: Ekin Yayını.
- Meydan, M. C. (2014). Kalkınma Ajansları Desteklerinin Değerlendirilmesi: Karşıt Durum Etki Değerlendirme Örneği. Kalkınma Bakanlığı Uzmanlık Tezi. 238 s.
- Müftüoğlu, B. G. (2012). Türkiye’de Yeni Emek Denetim ve Kontrol Alanı: Kalkınma Ajansları. Çalışma ve Toplum, 33 (2), 95-116.
- Övgün, B. (2007). Bir Politika Transferi Örneği: Kalkınma Ajansları. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 62 (3), 233-255.
- Övgün, B. (2011). Türk Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme: Kalkınma Bakanlığı. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 66 (3), 263-281.
- Öz, A. C. (2009). Kalkınma Ajanslarının Türk Kamu Yönetimi İçindeki Yeri. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özdemir, S. ve İneler, F. (2009). Kümelenme, Bölgesel Kalkınma ve Kalkınma Ajansları. 13 s.
- Özer, Y. E. (2009). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yapılanması ve İşlevselliği: İzmir ve Çukurova Örnekleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özgür, A. E. (2014). AB Uygulamaları Çerçevesinde Türkiye’de Kalkınma Ajansları. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Özkul, E. ve Demirer, D. (2012). Şehirlerin Turistik Markalaşmasında Kalkınma Ajanslarının Rolü, Bölge Planları Üzerine Bir Doküman İncelemesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 4 (4), 157-181.
- Pınar, A. (2014). Karacadağ Kalkınma Ajansı Etki Analizi Raporu. 57 s.
- Seyidoğlu, H. (1995). Bilimsel Araştırma ve Yazma. Güzem Yayınları, İstanbul.
- Soytekin, T. ve Koçer, S. (2015). Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Ajansları’nın Bölge Tanıtımındaki Rolü: Doğu Marmara Kalkınma Ajansı (MARKA) Üzerine Bir Araştırma. E-Journal of Intermedia, 2 (1), 195-221.
- Şen, Ü. S. (2005). Sanat Eğitiminde Bilimsel Araştırma Yöntemlerinin Kullanılması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (1), 343-360.
- Şimşek, A. (2013). Kalkınma Ajanslarının Performans Ölçümü. Kalkınma Bakanlığı Uzmanlık Tezi. 159 s.
- Tiftikçigil, B. Y. (2010). Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Politikalarında Yaşanan Dönüşüm ve Kalkınma Ajansları Üzerine Bir Değerlendirme. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yeşilbaş, M. (2012). Alternatif Bir Kalkınma Modeli Olarak Bölge Kalkınma Ajansları (Bir Alan Araştırması). Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi, 448 s.
- Yıldırım, B. F. ve Yeşilyurt, C. (2014). Bulanık Analitik Hiyerarşi Prosesi Yaklaşımı İle Proje Değerlendirme Kriterlerinin Önceliklendirilmesi: Kalkınma Ajansı Örneği. Atatürk
There are 54 citations in total.
Details
| Other ID | JA79HV92RR |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | December 1, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017Volume: 1 Issue: 2 |