AKRA Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi

Öz

Âşık
Veysel Şatıroğlu, sazın ve sözün ustası olarak bilinen âşıkların, 20. yüzyıldaki
en önemli temsilcilerindendir. Görmeyen gözlerine rağmen sahip olduğu ilim ve
irfan ile milletinin bilinçlenmesine öncülük
eden bir sanatçıdır. Onun şiirlerinde göze çarpan birçok ifadenin anlam
bakımından, çağları aşan bir değere sahip olduğu açıkça görülmektedir. Bu anlam
yüklü şiirlerinde, yaşadığı topluma karşı büyük bir duyarlılığa sahip olduğunu
da ortaya koymaktadır. Şiirlerinde toplumsal hayatın aksayan yönlerini ince bir
hassasiyetle gün yüzüne çıkaran Âşık Veysel’in bireysel ve toplumsal
varoluşunu, bilincinin aydınlık düzlemine konumlandırdığı da ortadadır.

            Bireylerin bir araya gelerek
oluşturdukları toplumsal hayatın olumlu tarafları olduğu gibi çeşitli
olumsuzluklar içerdiği de yadsınamaz bir gerçektir. Bu gerçekliği fark eden
Âşık Veysel, sözü kullanmadaki gücü ile sosyal yaşamın aksayan yönlerini
eleştirel bir bakışla dile getirmiştir. O, sahip olduğu dünya görüşü
doğrultusunda, insanlar arasındaki eşitsizliğe, birlik ve beraberliğin göz ardı
edilmesine, bireylerin toplum tarafından hoş karşılanmayacak davranışlarına ve
kültürel hayatın yozlaşmasına karşı çıkmış, bu gibi durumları eleştirmekten
geri kalmamıştır. Âşık Veysel engin hoşgörüsü dâhilinde, şiirlerinde
eleştirinin yapıcı olan taraflarını benimsemiştir.

            Bu
makalede, toplum hayatında ortaya çıkan olumsuzlukların Âşık Veysel’in
şiirlerine yansımaları ele alınmıştır. 
Ayrıca Veysel’in dünya görüşü doğrultusunda şiirlerinde yer alan sosyal
eleştiri ortaya konularak değerlendirilmiştir.