Research Article
BibTex RIS Cite

The Evaluation of The Effect Of Gap Organic Agriculture Cluster on Regional Development

Year 2019, Volume: 3 Issue: 2, 220 - 242, 29.12.2019

Fatih Çelik

https://doi.org/10.38122/ased.581831
Cited By: 3

Abstract

The rapid
increase in the world population increased the demand for agricultural
products. Chemical inputs have been used to increase production and
productivity in agriculture. Although this situation increases production and
adversely affects the environment and human health, organic farming method
which does not harm the ecological balance has been developed. One of the
methods used to develop and promote organic agriculture is the cluster model.
Financial and technical support has been provided for the projects in the
organic agriculture through the cluster. Developed countries provide important
developments in organic agriculture; Turkey has shown an improvement in the
export-driven rather. In this study, Turkey and at regional/local development
established to provide for the development of organic farming as well as GAP
Organic Agriculture Cluster have been investigated. The issue has been limited
by the evaluation of the financial supports provided through the GAP Organic
Farm Cluster in terms of elements such as production and employment in
regional/local development. In the study conducted with qualitative research
methods, document analysis and survey techniques, it was determined that GAP
Organic Agriculture Cluster contributed to regional development in terms of
production and employment

Keywords

Organic Farming Clustering Approach Regional Development GAP Organic Agriculture Cluster Impact Assessment.

References

  • ABB (Türkiye Cumhuriyeti Avrupa Birliği Bakanlığı) (2017). Kalkınma Programlarının Değerlendirilmesinde Etki Analizi Yöntemleri ve Türkiye’de Uygulamalar, İstanbul, 180 s.
  • Al-Shdiefat, S., El-Habbab, M. S. and al-Sha’er, A., (2006). Introducing Organic Farming System in Olive Production and Linking Small Farmers to Markets: A Success Story, Meeting of the ad hoc Working Group for the development of a Global Partnership Programme. Al Ain, 26 p.
  • Argilés, J. M. and Brown, N. D. (2010). A Comparison of the Economic and Environmental Performances of Conventional and Organic Farming: Evidence From Financial Statements. Agricultural Economics Review, 11 (1), 69-86.
  • Arion, F. (2013). Regional Development Based on Clusters in Agri-food Sector. Case of Association “Cluster agro-food-ind Napoca”. 20 Mayıs 2019 tarihinde https://mpra.ub.uni-muenchen.de/53619/1/MPRA_paper_53619.pdf sayfasından erişilmiştir.
  • Behera, K. K., Alam, A., Vats, S., Sharma, H. and Sharma, V. (2011). Organic Farming History and Techniques. in Agroecology and Strategies for Climate Change, 287-328.
  • Bellini, G. and Ramberti, S. (2009). Is the Italian Organic Farming Model Inside Rural Development? A Farm Structure Survey Data Analysis, Second Meeting, Italy, Rome, 19 p.
  • Brown, R. (2000). Cluster Dynamics in Theory and Practice with Application to Scotland, European Policies Research Centre University of Strathclyde, United Kingdom, 30 p.
  • Brumfield, R. G., Rimal, A. and Reiners, S. (2000). Comparative Cost Analyses of Conventional, Integrated Crop Management and Organic Methods. HortTechnology, 10 (4), 785-793.
  • Çelik, F. (2015). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yeniliklere Katkıları: Teori, Deneyimler ve Türkiye Uygulamalarının Değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
  • Çelik, F. (2017). Bölgesel Kalkınma Ajansı (BKA) Deneyimlerinin Karşılaştırmalı Analizi: İngiltere ve Türkiye Örnekleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (2), 145-171.
  • Çelik, F. (2018). Bölgesel Kalkınma Ajansları’nın Etki Analizi: İZKA ve ÇKA Örnekleri. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (4), 1-22.
  • DDK (Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu) (2014). Türkiye’nin Kalkınma Ajansları Uygulamasının Değerlendirilmesi, 830 s.
  • Diez, M. A. (2001). The Evaluation of Regional Innovation and Cluster Policies: Towards a Participatory Approach. Journal European Planning Studies, 9 (7), 907-923.
  • Eades, D. and Brown, C. (2006). Identifying Spatial Clusters within U. S. Organic Agriculture. Regional Research Institute, West Virginia University, 50 p.
  • EC (European Commission) (2012). Impact Evaluation of Cluster-based Policies: A practical guide for evaluation-targeting policy makers and other cluster stakeholders. Ed.: A. Merkl-Rachbauer and I. Reingruber, 120 p.
  • Ersayın, Z. (2012). Kamu Müdahalelerinde Katkısallığın Değerlendirilmesi: Çukurova ve İzmir Kalkınma Ajansları KOBİ Destekleri Örneği, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Devlet Planlama Teşkilatı, Ankara.
  • FAO (Food and Agriculture Organization of The United Nations) (2010). Agro-based Clusters in Developing Countries: Staying Competitive in A Globalized Economy. Ed.: Eva Gálvez-Nogales. Rome. 105 p.
  • FiBL and IFAOM (2012, 2018). The World of Organic Agriculture: Statistics and Emerging Trends. Fromhold-Eisebith, M. and Eisebith, G. (2008). Looking Behind Facades: Evaluating Effects of (Automotive) Cluster Promotion. Regional Studies, 42 (10), 1343-1356.
  • GAP BKİ (2008). GAP Eylem Planı (2008-2012).
  • GAP BKİ (2012). Güneydoğu Anadolu Bölgesi Organik Tarım Kümelenme Girişimi Yol Haritası.
  • GAP BKİ (2018). Güneydoğu Anadolu Projesi Son Durum.
  • Geier, B. (2007). IFOAM and the History of the International Organic Movement. in Organic Farming An International History. Edited by William Lockeretz, CABl, 175-186.
  • Gertler, P. J., Martinez, S., Premand, P., Rawlings, L. B., Vermeersch, C. M. J. (2016). Impact Evaluation in Practice, World Bank, 335 p.
  • Hansen, J. F. and Clasen, J. K. (2010). The Economic Significance of Maritime Clusters: Lessons Learned from European Empirical Research, Working Paper published by The Danish Shipowners Association, 85 p.
  • Harris, L. M. (2002). Water and Conflict Geographies of the Southeastern Anatolia Project. Society and Natural Resources, 15, 743-759.
  • Harris, L. M. (2008). Water Rich, Resource Poor: Intersections of Gender, Poverty, and Vulnerability in Newly Irrigated Areas of Southeastern Turkey. World Development, 36 (12), 2643- 2662.
  • IFOAM (2018). Annual Report.
  • Ildırar, M. (2004). Bölgesel Kalkınma ve Gelişme Stratejileri, Ankara: Nobel Yayını, 250 s.
  • İçen, A. (2012). Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Kırsal Kalkınmadaki Rolü: İzmir Kalkınma Ajansı Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
  • Jaenicke, E. C., Goetz, S. J., Wu, P. and Dimitri, C. (2009). Identifying and Measuring the Effect of Firm Clusters Among Certified Organic Processors and Handlers. Agricultural & Applied Economics Ass., Wisconsin, 26 p.
  • Karaçay Ç., H. ve L. Erden (2004). Yeni Bölgesel Kalkınma Yaklaşımları ve Kamu Destekleme Politikaları: Türkiye’den Bölgesel Panel Veri Setiyle Ampirik Bir Analiz. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 6 (3), 77-96.
  • Karasu, K. (2015). Kalkınma Ajansları: ‘Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür’ Ölçek Siyasetinin Yerelliği. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70 (2), 273-316.
  • Kargı, N. (2011). Bölgesel Kalkınma Yaklaşımlarındaki Gelişmeler ve AB Perspektifi Altında Türkiye’nin Bölgesel Politika Analizi. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 1 (3), 19-39.
  • KB (T. C. Kalkınma Bakanlığı) (2017). Kalkınma Ajansları 2016 Yılı Genel Faaliyet Raporu.
  • Lenihan, H. (1999). An Evaluation of a Regional Development Agency's Grants in Terms of Deadweight and Displacement. Environment and Planning C: Government and Policy, 17 (3), 303-318.
  • Lenihan, H. (2003). Modelling The Factors Associated With Deadweight and Displacement: An Example of Irish Industrial Policy Evaluation. Journal of the Statistical and Social Inquiry Society of Ireland, 33, 40-82.
  • Lenihan, H. (2004). Evaluating Irish Industrial Policy in Terms of Deadweight and Displacement: A Quantitative Methodological Approach. Applied Economics, 36 (3), 229-252.
  • Lenihan, H. and Hart, M. (2006). Evaluating The Additionality of Public Sector Assistance to Irish Firms: A Question of Ownership? Policy Studies, 27 (2), 115-133.
  • Lobley, M., Butler, A. and Reed, M. (2009). The Contribution of Organic Farming to Rural Development: An Exploration of the Socio-economic Linkages of Organic and Non-organic Farms in England. Land Use Policy, 26 (3), 723-735.
  • Lotter, D. W. (2003). Organic Agriculture. Journal of Sustainable Agriculture, 21 (4), 59-128.
  • Maffioli, A., Pietrobelli, C. and Stucchi, R. (2016). The Impact Evaluation of Cluster Development Programs (Methods and Practices). Inter-American Development Bank, New York, 203 p.
  • Meydan, M. C. (2014). Kalkınma Ajansları Desteklerinin Değerlendirilmesi: Karşıt Durum Etki Değerlendirme Örneği, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
  • Nardone, G., L., Antonio and Muscio, A. (2013). A Methodology to Evaluate Technological Cluster Policies through the Impact on Social Capital. Conference Paper, 24 p.
  • OECD (1991). Principles for Evaluation of Development Assistance. 11 p.
  • OECD (2009). Governing Regional Development Policy (The Use of Performance Indicators), 193 p.
  • OECD (2010). Evaluation in Development Agencies, Better Aid, OECD Publishing, 143 p.
  • Özerol, G. (2013). Institutions of Farmer Participation and Environmental Sustainability: A Multi-level Analysis From Irrigation Management in Harran Plain, Turkey. International Journal of the Commons, 7 (1), 73-91.
  • Padel, S. and Lampkin, N. (2007). The Development of Governmental Support for Organic Farming in Europe. In W. Lockeretz (Ed.), Organic Farming: An International History, 93-123.
  • Pimentel, P. H., Hanson, J., Seidel, R. and Douds, D. (2005). Organic and Conventional Farming Systems: Environmental and Economic Issues, 24 Mayıs 2019 tarihinde https://ecommons.cornell.edu/handle/1813/2101 sayfasından erişilmiştir. 52 p.
  • Pirili, M. U. (2011). Bölgesel Kalkınmada Kamu Yatırımlarının Rolü: Kurumsal Bir Değerlendirme. Ege Akademik Bakış, 11 (2), 309-324.
  • Porter, M. (1998). Clusters and The New of Competition. Harvard Business Review, 76 (6), 77-90.
  • Porter, M. (2000). Location, Competition, and Economic Development: Local Clusters in a Global Economy. Economic Development Quarterly, 14 (1), 15-34.
  • Pugliese, P. (2001). Organic Farming and Sustainable Rural Development: A Multifaceted and Promising Convergence. Sociologia Ruralis, 41 (1), 112-130.
  • Raines, P. (2001). Local or National Competitive Advantage? The Tensions in Cluster Development Policy, European Policies Research Centre University of Strathclyde, 31 p.
  • Raines, P. (2003). Cluster Behavior and Economic Development: New Challenges in Policy Evaluation. International Journal of Technology Management, 26 (2-3), 191-204.
  • Reganold, J. P. and Wachter, J. M. (2016). Organic Agriculture in The Twenty-First Century. Nature Plants, 8 p.
  • Schmid, O., Dabbert S., Eichert, C., Gonzálvez, V., Lampkin, N., Michelsen J., Slabe A., Stokkers, R., Stolze, M., Stopes C., Wollmuthová, P., Vairo, D. and Zanoli, R. (2008). Organic Action Plans: Development, Implementation and Evaluation. A Resource Manual for The Organic Food and Farming Sector. Research Institute of Organic Agriculture FiBL, Belgium. 105 p.
  • Schiemedeberg, C. (2010). Evaluation of Cluster Policy: A Methodological Overview. Evaluation, 16 (4), 389-412.
  • Seufert, V. (2012). Organic Agriculture as an Opportunity for Sustainable Agricultural Development. Research to Practice Policy Briefs, 26 p.
  • Sharma, S. and Anupam (2014). Agro-based Clusters: A Tool for Competitiveness of Indian Agriculture in the ERA of Globalisation. Global Journal of Finance and Management. 6 (8), 713-718.
  • Smith, E. and Marsden, T. (2004). Exploring The ‘Limits to Growth’ in UK Organics: Beyond the Statistical Image. Journal of Rural Studies, 20, 345-357.
  • Smith, L. G., Jones, P. J., Kirk, G. J. D., Pearce, B. D. and Williams, A. G. (2018). Modelling the Production Impacts of a Widespread Conversion to Organic Agriculture in England and Wales. Land Use Policy, 76, 391-404.
  • Şimşek, A. (2013). Kalkınma Ajanslarının Performans Ölçümü, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
  • Toolo, M. (2015). Agriculture Based Clusters: A Model to Stimulate South Africa’s Rural Small-Scale Farming Sector. Gordon Institute of Business Science University Pretoria. 101 p.
  • TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2018). [1] İktisadi faaliyet kollarına göre istihdam edilenler [15 yaş ve üzeri]: Tarım, Sanayi ve Hizmetler (%).
  • Wardhana, D., Ihle, R. and Heijman, W. (2017). Agro-Clusters and Rural Poverty: A Spatial Perspective for West Java. Bulletin of Indonesian Economic Studies, 53 (2), 161-186.
  • Zheliazkov, G., Zaimova, D., Genchev, E. and Toneva, K. (2015). Cluster Development in Rural Areas. Economics of Agriculture, 1, 73-93.

Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi

Year 2019, Volume: 3 Issue: 2, 220 - 242, 29.12.2019

Fatih Çelik

https://doi.org/10.38122/ased.581831
Cited By: 3

Abstract

Dünya
nüfusunun hızla artması, tarım ürünlerine talebi artırmıştır. Tarımda üretimi ve
verimliliği artırmak için kimyasal girdiler kullanılmaya başlanmıştır. Bu durumun
üretimi artırmakla birlikte çevre ve insan sağlığını olumsuz etkilemesi üzerine
ekolojik dengeye zarar vermeyen organik tarım yöntemi geliştirilmiştir. Organik
tarımı geliştirmek ve yaygınlaştırmak üzere kullanılan yöntemlerden biri,
kümelenme modelidir. Küme aracılığıyla organik tarıma yönelik projelere mali ve
teknik destekler sağlanmıştır. Gelişmiş ülkeler organik tarımda önemli
gelişmeler sağlarken; Türkiye’de daha ziyade ihracata dayalı bir gelişme
göstermiştir. Bu araştırmada, Türkiye’de hem bölgesel/yerel kalkınmanın
sağlanması hem de organik tarımın gelişmesi için kurulan GAP Organik Tarım
Kümesi incelenmiştir. Konu, GAP Organik Tarım Kümesi aracılığıyla sağlanan mali
desteklerin bölgesel/yerel kalkınmaya üretim, istihdam gibi unsurlar bakımından
değerlendirilmesi ile sınırlandırılmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden
doküman analizi ve anket teknikleri ile yapılan çalışmada, GAP Organik Tarım
Kümesi’nin bölgesel kalknımaya üretim ve istihdam gibi yönlerden katkıda
bulunduğu tespit edilmiştir.

Keywords

Organik Tarım Kümelenme Yaklaşımı Bölgesel Kalkınma GAP Organik Tarım Kümesi

References

  • ABB (Türkiye Cumhuriyeti Avrupa Birliği Bakanlığı) (2017). Kalkınma Programlarının Değerlendirilmesinde Etki Analizi Yöntemleri ve Türkiye’de Uygulamalar, İstanbul, 180 s.
  • Al-Shdiefat, S., El-Habbab, M. S. and al-Sha’er, A., (2006). Introducing Organic Farming System in Olive Production and Linking Small Farmers to Markets: A Success Story, Meeting of the ad hoc Working Group for the development of a Global Partnership Programme. Al Ain, 26 p.
  • Argilés, J. M. and Brown, N. D. (2010). A Comparison of the Economic and Environmental Performances of Conventional and Organic Farming: Evidence From Financial Statements. Agricultural Economics Review, 11 (1), 69-86.
  • Arion, F. (2013). Regional Development Based on Clusters in Agri-food Sector. Case of Association “Cluster agro-food-ind Napoca”. 20 Mayıs 2019 tarihinde https://mpra.ub.uni-muenchen.de/53619/1/MPRA_paper_53619.pdf sayfasından erişilmiştir.
  • Behera, K. K., Alam, A., Vats, S., Sharma, H. and Sharma, V. (2011). Organic Farming History and Techniques. in Agroecology and Strategies for Climate Change, 287-328.
  • Bellini, G. and Ramberti, S. (2009). Is the Italian Organic Farming Model Inside Rural Development? A Farm Structure Survey Data Analysis, Second Meeting, Italy, Rome, 19 p.
  • Brown, R. (2000). Cluster Dynamics in Theory and Practice with Application to Scotland, European Policies Research Centre University of Strathclyde, United Kingdom, 30 p.
  • Brumfield, R. G., Rimal, A. and Reiners, S. (2000). Comparative Cost Analyses of Conventional, Integrated Crop Management and Organic Methods. HortTechnology, 10 (4), 785-793.
  • Çelik, F. (2015). Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Yeniliklere Katkıları: Teori, Deneyimler ve Türkiye Uygulamalarının Değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
  • Çelik, F. (2017). Bölgesel Kalkınma Ajansı (BKA) Deneyimlerinin Karşılaştırmalı Analizi: İngiltere ve Türkiye Örnekleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (2), 145-171.
  • Çelik, F. (2018). Bölgesel Kalkınma Ajansları’nın Etki Analizi: İZKA ve ÇKA Örnekleri. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (4), 1-22.
  • DDK (Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu) (2014). Türkiye’nin Kalkınma Ajansları Uygulamasının Değerlendirilmesi, 830 s.
  • Diez, M. A. (2001). The Evaluation of Regional Innovation and Cluster Policies: Towards a Participatory Approach. Journal European Planning Studies, 9 (7), 907-923.
  • Eades, D. and Brown, C. (2006). Identifying Spatial Clusters within U. S. Organic Agriculture. Regional Research Institute, West Virginia University, 50 p.
  • EC (European Commission) (2012). Impact Evaluation of Cluster-based Policies: A practical guide for evaluation-targeting policy makers and other cluster stakeholders. Ed.: A. Merkl-Rachbauer and I. Reingruber, 120 p.
  • Ersayın, Z. (2012). Kamu Müdahalelerinde Katkısallığın Değerlendirilmesi: Çukurova ve İzmir Kalkınma Ajansları KOBİ Destekleri Örneği, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Devlet Planlama Teşkilatı, Ankara.
  • FAO (Food and Agriculture Organization of The United Nations) (2010). Agro-based Clusters in Developing Countries: Staying Competitive in A Globalized Economy. Ed.: Eva Gálvez-Nogales. Rome. 105 p.
  • FiBL and IFAOM (2012, 2018). The World of Organic Agriculture: Statistics and Emerging Trends. Fromhold-Eisebith, M. and Eisebith, G. (2008). Looking Behind Facades: Evaluating Effects of (Automotive) Cluster Promotion. Regional Studies, 42 (10), 1343-1356.
  • GAP BKİ (2008). GAP Eylem Planı (2008-2012).
  • GAP BKİ (2012). Güneydoğu Anadolu Bölgesi Organik Tarım Kümelenme Girişimi Yol Haritası.
  • GAP BKİ (2018). Güneydoğu Anadolu Projesi Son Durum.
  • Geier, B. (2007). IFOAM and the History of the International Organic Movement. in Organic Farming An International History. Edited by William Lockeretz, CABl, 175-186.
  • Gertler, P. J., Martinez, S., Premand, P., Rawlings, L. B., Vermeersch, C. M. J. (2016). Impact Evaluation in Practice, World Bank, 335 p.
  • Hansen, J. F. and Clasen, J. K. (2010). The Economic Significance of Maritime Clusters: Lessons Learned from European Empirical Research, Working Paper published by The Danish Shipowners Association, 85 p.
  • Harris, L. M. (2002). Water and Conflict Geographies of the Southeastern Anatolia Project. Society and Natural Resources, 15, 743-759.
  • Harris, L. M. (2008). Water Rich, Resource Poor: Intersections of Gender, Poverty, and Vulnerability in Newly Irrigated Areas of Southeastern Turkey. World Development, 36 (12), 2643- 2662.
  • IFOAM (2018). Annual Report.
  • Ildırar, M. (2004). Bölgesel Kalkınma ve Gelişme Stratejileri, Ankara: Nobel Yayını, 250 s.
  • İçen, A. (2012). Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Kırsal Kalkınmadaki Rolü: İzmir Kalkınma Ajansı Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
  • Jaenicke, E. C., Goetz, S. J., Wu, P. and Dimitri, C. (2009). Identifying and Measuring the Effect of Firm Clusters Among Certified Organic Processors and Handlers. Agricultural & Applied Economics Ass., Wisconsin, 26 p.
  • Karaçay Ç., H. ve L. Erden (2004). Yeni Bölgesel Kalkınma Yaklaşımları ve Kamu Destekleme Politikaları: Türkiye’den Bölgesel Panel Veri Setiyle Ampirik Bir Analiz. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 6 (3), 77-96.
  • Karasu, K. (2015). Kalkınma Ajansları: ‘Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür’ Ölçek Siyasetinin Yerelliği. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70 (2), 273-316.
  • Kargı, N. (2011). Bölgesel Kalkınma Yaklaşımlarındaki Gelişmeler ve AB Perspektifi Altında Türkiye’nin Bölgesel Politika Analizi. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 1 (3), 19-39.
  • KB (T. C. Kalkınma Bakanlığı) (2017). Kalkınma Ajansları 2016 Yılı Genel Faaliyet Raporu.
  • Lenihan, H. (1999). An Evaluation of a Regional Development Agency's Grants in Terms of Deadweight and Displacement. Environment and Planning C: Government and Policy, 17 (3), 303-318.
  • Lenihan, H. (2003). Modelling The Factors Associated With Deadweight and Displacement: An Example of Irish Industrial Policy Evaluation. Journal of the Statistical and Social Inquiry Society of Ireland, 33, 40-82.
  • Lenihan, H. (2004). Evaluating Irish Industrial Policy in Terms of Deadweight and Displacement: A Quantitative Methodological Approach. Applied Economics, 36 (3), 229-252.
  • Lenihan, H. and Hart, M. (2006). Evaluating The Additionality of Public Sector Assistance to Irish Firms: A Question of Ownership? Policy Studies, 27 (2), 115-133.
  • Lobley, M., Butler, A. and Reed, M. (2009). The Contribution of Organic Farming to Rural Development: An Exploration of the Socio-economic Linkages of Organic and Non-organic Farms in England. Land Use Policy, 26 (3), 723-735.
  • Lotter, D. W. (2003). Organic Agriculture. Journal of Sustainable Agriculture, 21 (4), 59-128.
  • Maffioli, A., Pietrobelli, C. and Stucchi, R. (2016). The Impact Evaluation of Cluster Development Programs (Methods and Practices). Inter-American Development Bank, New York, 203 p.
  • Meydan, M. C. (2014). Kalkınma Ajansları Desteklerinin Değerlendirilmesi: Karşıt Durum Etki Değerlendirme Örneği, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
  • Nardone, G., L., Antonio and Muscio, A. (2013). A Methodology to Evaluate Technological Cluster Policies through the Impact on Social Capital. Conference Paper, 24 p.
  • OECD (1991). Principles for Evaluation of Development Assistance. 11 p.
  • OECD (2009). Governing Regional Development Policy (The Use of Performance Indicators), 193 p.
  • OECD (2010). Evaluation in Development Agencies, Better Aid, OECD Publishing, 143 p.
  • Özerol, G. (2013). Institutions of Farmer Participation and Environmental Sustainability: A Multi-level Analysis From Irrigation Management in Harran Plain, Turkey. International Journal of the Commons, 7 (1), 73-91.
  • Padel, S. and Lampkin, N. (2007). The Development of Governmental Support for Organic Farming in Europe. In W. Lockeretz (Ed.), Organic Farming: An International History, 93-123.
  • Pimentel, P. H., Hanson, J., Seidel, R. and Douds, D. (2005). Organic and Conventional Farming Systems: Environmental and Economic Issues, 24 Mayıs 2019 tarihinde https://ecommons.cornell.edu/handle/1813/2101 sayfasından erişilmiştir. 52 p.
  • Pirili, M. U. (2011). Bölgesel Kalkınmada Kamu Yatırımlarının Rolü: Kurumsal Bir Değerlendirme. Ege Akademik Bakış, 11 (2), 309-324.
  • Porter, M. (1998). Clusters and The New of Competition. Harvard Business Review, 76 (6), 77-90.
  • Porter, M. (2000). Location, Competition, and Economic Development: Local Clusters in a Global Economy. Economic Development Quarterly, 14 (1), 15-34.
  • Pugliese, P. (2001). Organic Farming and Sustainable Rural Development: A Multifaceted and Promising Convergence. Sociologia Ruralis, 41 (1), 112-130.
  • Raines, P. (2001). Local or National Competitive Advantage? The Tensions in Cluster Development Policy, European Policies Research Centre University of Strathclyde, 31 p.
  • Raines, P. (2003). Cluster Behavior and Economic Development: New Challenges in Policy Evaluation. International Journal of Technology Management, 26 (2-3), 191-204.
  • Reganold, J. P. and Wachter, J. M. (2016). Organic Agriculture in The Twenty-First Century. Nature Plants, 8 p.
  • Schmid, O., Dabbert S., Eichert, C., Gonzálvez, V., Lampkin, N., Michelsen J., Slabe A., Stokkers, R., Stolze, M., Stopes C., Wollmuthová, P., Vairo, D. and Zanoli, R. (2008). Organic Action Plans: Development, Implementation and Evaluation. A Resource Manual for The Organic Food and Farming Sector. Research Institute of Organic Agriculture FiBL, Belgium. 105 p.
  • Schiemedeberg, C. (2010). Evaluation of Cluster Policy: A Methodological Overview. Evaluation, 16 (4), 389-412.
  • Seufert, V. (2012). Organic Agriculture as an Opportunity for Sustainable Agricultural Development. Research to Practice Policy Briefs, 26 p.
  • Sharma, S. and Anupam (2014). Agro-based Clusters: A Tool for Competitiveness of Indian Agriculture in the ERA of Globalisation. Global Journal of Finance and Management. 6 (8), 713-718.
  • Smith, E. and Marsden, T. (2004). Exploring The ‘Limits to Growth’ in UK Organics: Beyond the Statistical Image. Journal of Rural Studies, 20, 345-357.
  • Smith, L. G., Jones, P. J., Kirk, G. J. D., Pearce, B. D. and Williams, A. G. (2018). Modelling the Production Impacts of a Widespread Conversion to Organic Agriculture in England and Wales. Land Use Policy, 76, 391-404.
  • Şimşek, A. (2013). Kalkınma Ajanslarının Performans Ölçümü, Yayınlanmış Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
  • Toolo, M. (2015). Agriculture Based Clusters: A Model to Stimulate South Africa’s Rural Small-Scale Farming Sector. Gordon Institute of Business Science University Pretoria. 101 p.
  • TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2018). [1] İktisadi faaliyet kollarına göre istihdam edilenler [15 yaş ve üzeri]: Tarım, Sanayi ve Hizmetler (%).
  • Wardhana, D., Ihle, R. and Heijman, W. (2017). Agro-Clusters and Rural Poverty: A Spatial Perspective for West Java. Bulletin of Indonesian Economic Studies, 53 (2), 161-186.
  • Zheliazkov, G., Zaimova, D., Genchev, E. and Toneva, K. (2015). Cluster Development in Rural Areas. Economics of Agriculture, 1, 73-93.
There are 67 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Fatih Çelik

Publication Date December 29, 2019
Acceptance Date December 2, 2019
Published in Issue Year 2019Volume: 3 Issue: 2

Cite

APA Çelik, F. (2019). Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), 220-242. https://doi.org/10.38122/ased.581831
AMA Çelik F. Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi. ASED. December 2019;3(2):220-242. doi:10.38122/ased.581831
Chicago Çelik, Fatih. “Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi”. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3, no. 2 (December 2019): 220-42. https://doi.org/10.38122/ased.581831.
EndNote Çelik F (December 1, 2019) Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3 2 220–242.
IEEE F. Çelik, “Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi”, ASED, vol. 3, no. 2, pp. 220–242, 2019, doi: 10.38122/ased.581831.
ISNAD Çelik, Fatih. “Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi”. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3/2 (December 2019), 220-242. https://doi.org/10.38122/ased.581831.
JAMA Çelik F. Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi. ASED. 2019;3:220–242.
MLA Çelik, Fatih. “Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi”. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, vol. 3, no. 2, 2019, pp. 220-42, doi:10.38122/ased.581831.
Vancouver Çelik F. Gap Organik Tarım Kümesi’nin Bölgesel Kalkınmaya Etkisinin Değerlendirilmesi. ASED. 2019;3(2):220-42.

Cited By

A Study on The Relationship Between Organic Agriculture and Agricultural Employment in Türkiye
İzmir İktisat Dergisi
https://doi.org/10.24988/ije.1374321
BÖLGESEL KALKINMA AÇISINDAN KALKINMA AJANSLARININ ÖNEMİ: TR71 BÖLGESİ
Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Bilimleri Akademik Araştırmalar Dergisi
https://doi.org/10.58202/joecopol.1436448
Organik tarım üzerinde konvansiyonelleşme ve kırsal kalkınma tartışmaları
Türk Coğrafya Dergisi
https://doi.org/10.17211/tcd.1163100
 Download Cover Image